Brownies! Met koffie erin. Ja, deze zijn echt heel erg lekker!
Dus wil je eens een keer verantwoord snoepen, dan zijn deze brownies zeker geschikt!
En dan zal ik ook meteen iets opbiechten: ik heb er maar ééntje zelf opgegeten! (WAT?? Maar ÉÉN?) Dat was een tijdje terug echt ondenkbaar.. Dan nam ik er na het fotograferen eentje (die lag toch al op een bordje) en ’s avonds na het eten nog eentje, en de volgende ochtend een als ’toetje’ na het ontbijt. Volgens mij zien jullie het patroon wel he? Dat patroon heeft in mijn geval de naam: stress. (en daar ben ik nu uit aan het stappen!) – oh en, de brownies zijn natuurlijk wel door andere mensen voor jullie getest!
In tijden van stress is het lichaam nóg meer gericht op koolhydraten, dat is ook eigenlijk de enige verbranding die dan goed gaat. Je lijf heeft het idee dat je in een Bear Grylls Extreme Survival situatie zit (lees: je bungelt met 1 hand aan een rots, 200 meter onder je ligt een kolkende rivier en boven je staat een grizzly beer op je te wachten). Het is niet zo, maar je lijf denkt van wel. Het is ons oerinstinct wat zo reageert: het enige wat we eigenlijk willen is overleven. Bij kortdurende stress kan dat helemaal geen kwaad, maar bij langdurige stress (een baan die je niet leuk vindt, slaaptekort, mensen om je heen die energie kosten, enzovoorts) is het een ander verhaal. In de oertijd was er geen chronische stress, stress was kort en hielp ons om te overleven. Nu zitten we veilig in een warm huis/kantoor zonder roofdieren in de buurt en kan ons vrij weinig gebeuren. De stress die we ondervinden is langdurig, we zijn niet zo vaak meer echt ontspannen.
Toch reageert het lichaam bij langdurige stress op dezelfde manier als acute stress (stress = stress = stress): je gaat in survival-modus. Op zo’n moment kun je geen vet verbranden, dan zou je immers je voorraden aanspreken en dat betekent minder kans om te overleven. Maar je lichaam wil wel suikers! Suikers gaan goed: lekker snelle energie en wat je niet gebruikt sla je op als vet. We zitten in survival-modus dus iedere extra gram die we opslaan is gunstig. Of tenminste, dat denkt ons lichaam. Er zijn natuurlijk nog veel meer mechanismen bij betrokken, maar dit is de korte versie.
En daarom is er dus die zoete trek bij stress! Dan heb je bijvoorbeeld zin in brownies 🙂
Waarom plaats ik dan toch het recept? Omdat je brownies ook in een sociale omgeving kunt eten, een omgeving zonder stress, waar het gezellig is. Voedsel is óók iets sociaals, iets wat we met elkaar kunnen delen om de band te versterken. En dan is het wel zo fijn om een brownie te kunnen eten die én lekker is, én waar je geen buikpijn van krijgt. Geniet er dus af en toe lekker van!!
- 200g notenpasta naar keuze
- 120 ml vers gezette, sterke koffie
- 6 eieren
- 100g kastanjemeel
- 100g kokosbloesemsuiker
- 85g cacao
- ½ tl baksoda
- snuf zout
- Verwarm de oven voor tot 165 graden Celsius. Vet een brownievorm (of andere springvorm) in met wat kokosolie.
- Combineer notenpasta, koffie en eieren in een kom en meng goed door elkaar met een handmixer. (of maak het beslag in de foodprocessor!)
- Voeg de overige ingrediënten toe en meng tot een dik beslag.
- Verdeel het beslag over de ingevette bakvorm en bak de brownies in 35-40 minuten gaar.
Comments 9
Thanks voor dit recept! Echt lekker 😀
Vraagje: kan ik de notenpasta met wat anders (zonder noten) vervangen? thanks 🙂
Ja dat kan zeker; je kunt zadenpasta gebruiken (zonnebloempasta bijvoorbeeld) of santen (kokosboter).
Marinka,
kun je in plaats van de kastanjemeel ook een andere meelsoort gebruiken? Bv amandelmeel
Hi Pauline, die informatie vind je hier: http://eetpaleo.nl/ingredienten-vervangen
Hoe heb je die leuke (broodjes)vorm erin gekregen?
Met een brownievorm met vakverdeling! Ik heb deze vorm als cadeau uit Denemarken gehad, maar helaas nog nooit in Nederland gezien..
Kan je het kastanjemeel vervangen door kokosmeel en in welke verhouding dan
Ben ook al een poosje begonnen met paleo maar mis bij de koffie iets. Deze brownies lijken mij wel war
Nee dat gaat helaas niet…